Οι γιορτές έρχονται κάθε χρόνο φορτωμένες με φώτα, ευχές και υποσχέσεις. Κι όμως, γύρω μας ο κόσμος δεν μοιάζει πιο φωτεινός.
Στην πολιτική, τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο. Οι θεσμοί υποτίθεται ότι λειτουργούν, αλλά συχνά λειτουργούν επιλεκτικά.
Η Δικαιοσύνη μοιάζει μακρινή υπόθεση. Και κοινωνικά, η αδικία έχει γίνει σχεδόν κανονικότητα. Ίσως γι’ αυτό οι γιορτές δεν είναι πια εύκολες. Γιατί έρχονται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Μας ζητούν να χαρούμε σε έναν κόσμο κουρασμένο, καχύποπτο, συχνά άδικο.
Κάπου εκεί γεννιέται ένα ερώτημα απλό και βασανιστικό: μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε σε κάτι; Να πιστέψουμε στην πολιτική; Στους θεσμούς; Στις μεγάλες υποσχέσεις; Ή έστω στον άνθρωπο που στέκεται στο φανάρι και ζητά λίγα χρήματα. Να τα δώσω; Τα έχει όντως ανάγκη ή είναι απατεώνας; Κι αν με κοροϊδέψει; Κι αν όμως πεινάει;
Η εποχή μάς έμαθε να αμφιβάλλουμε. Να προστατευόμαστε. Να κρατάμε αποστάσεις. Και ίσως έχει δίκιο. Η αφέλεια πληρώνεται ακριβά. Όμως και η γενικευμένη δυσπιστία πληρώνεται ακριβότερα.
Γιατί όταν πάψουμε να πιστεύουμε σε οτιδήποτε, χάνουμε κάτι βαθύτερο: την ικανότητά μας να βλέπουμε τον άλλον ως άνθρωπο και όχι ως πιθανή απάτη.
Οι γιορτές, τελικά, δεν είναι για να ξεχνάμε την πραγματικότητα. Είναι για να θυμόμαστε τι δεν θέλουμε να χάσουμε. Λίγη καλοσύνη. Λίγη εμπιστοσύνη. Μια μικρή πράξη πίστης – όχι στο σύστημα, αλλά στον άνθρωπο.
Ίσως το ερώτημα δεν είναι αν ο άλλος αξίζει τη βοήθειά μας. Ίσως το ερώτημα είναι ποιοι θέλουμε να είμαστε εμείς, ειδικά αυτές τις μέρες.
Γιατί κάπου πρέπει να πιστέψουμε. Αλλιώς, το σκοτάδι δεν χρειάζεται καν να μας νικήσει – απλώς μένει μόνο του.
Κυριακή Γιαλαμά
Εκπαιδευτικός
Σ.Σ. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
Καλά Χριστούγεννα συνελληνες!
ΑπάντησηΔιαγραφή