...
...ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
...
Αθήνα, 29 Νοεμβρίου 2009
...
Δεν τρέφουμε αυταπάτες και δεν δημιουργούμε υπερφίαλες προσδοκίες. Παραμένουμε πιστοί στο δόγμα που υπηρετούμε κομμάτι αναπόσπαστο της ελληνικής μας ιδεολογίας... "Τα κόμματα διχάζουν... Η Πατρίδα ενώνει!"
Δεν είμασταν κι ούτε ποτέ θα μετατραπούμε σε "αγγελιοφόρους εξουσίας" γιατί παραμένουμε απλά αυτό που ξεκινήσαμε. Κοινωνοί αγώνα και αντίστασης για τις αξίες και τις αρχές μας, που παραμένουν ίδιες και αναλοίωτες και ταυτόχρονα, ταυτόσημες με αυτές της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Κι ας διαφωνούμε με πολλούς από αυτούς για τις πολιτικές επιλογές, για την τακτική και την μέθοδο.
Ούτε είμασταν κι ούτε θα γίνουμε ποτέ -μα ποτέ- κολαούζοι, τσανακογλύφτες, υποτακτικοί, αναιρώντας την ίδια την προσωπική και πολιτική μας υπόσταση. Ούτε του χαρακτήρα μας είναι, ούτε το χωράει ο νούς μας.
Ότι είμασταν και ότι παραμένουμε, ότι στηρίξαμε και ότι πολεμήσαμε, ότι αποθεώσαμε και ότι ευτελίσαμε, είναι μοναδικό αποτέλεσμα της συνάρτησης των συνειδησέων μας με την αποδοχή της ευθύνης για τον ρόλο που επιτελούμε. Δεν έχουμε στα χέρια ένα οποιοδήποτε μέσο... Κι ό "Στόχος" ούτε ήταν, ούτε θα γίνει παιχνιδάκι και εργαλείο στα χέρια κανενός. Σαν τον καταδρομέα... αυτοκτονεί αν χρειαστεί... αλλά δεν παραδίδεται...
Εμείς λοιπόν... δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε κι από κανέναν να ελπίζουμε για την "επόμενη μέρα". Μόνοι μας είμασταν και μόνοι μας θα παραμείνουμε, σε επάλξεις που κάποιοι ούτε διαννοούνται ότι υπάρχουν.
Τα ρετιρέ, τα οροφοδιαμερίσματα, ακόμη και τα ημιυπόγεια οικοδομών δεν μας ταιριάζουν. Αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την δράση και την στάση μας και θεωρούμε ότι τα ευέλικτα "στρατιωτικά αντίσκηνα" σε κάποιο πεζοδρόμιο, μακριά από τους βαβυλωνιακούς ορόφους πολυκατοικιών, εξυπηρετούν περισσότερο την τακτική που ακολουθούμε και έχει ανάγκη η Πατρίδα μας. Για μας οι πολυκατοικίες συνεχίζουν να αποτελούν φυλακές έκφρασης που δεν μας εκφράζουν και μας φαντάζει δύσκολο αν όχι απίθανο, να αλλάξει αυτό...
Σ' αυτή την οικοδομή της ελληνικής κεντροδεξιάς, (κι ο όρος μας ξενίζει...) με θέση περίοπτη ακόμη και για τον Καρατζαφέρη -που έλαβε το μήνυμα εντός εκτός και επι τα αυτά, απέχοντας την τελευταία εβδομάδα- έχουν θέση και άλλοι πολλοί... αλλά όχι εμείς! Η δική μας θέση είναι αλλού...
Έχουμε να περπατήσουμε μονοπάτια που δεν μπορούν να πατήσουν πολιτικοί οργανισμοί εξουσίας. Έχουμε να σταθούμε σε προμαχώνες που είναι στημένοι μακριά από μικροπολιτικά και κομματικά λαγούμια. Έχουμε να βαδίσουμε στην κόψη του ξυραφιού με συναίσθηση της θέσης και των πράξεων μας.
Αυτό όμως και όλα τα υπόλοιπα δεν μας αφαιρούν το δικαίωμα και την υποχρεώση απέναντι στους αγώνες μας, να ευχηθούμε και να πανηγυρίσουμε αυτό που χρόνια επιδιώκουμε. Μια συντριβή των δυνάμεων της ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ που με συνέπεια και λύσσα, πολεμήσαμε όσο πιό ανελέητα μπορούσαμε όλα αυτά τα χρόνια! Κι αυτό μπορεί να συμβεί από σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου