Οπως είναι πάγια θέση μου, δεν με ενδιαφέρει από ποιά παράταξη προέρχεται ό οποιοσδήποτε πολιτικός ή πολίτης. Εντελώς υποκειμενικά όταν θεωρώ ότι τα λεγόμενα ή οι ενέργειές του βοηθούν την πατρίδα μου και είναι για το καλό της, τα επικροτώ και τα ενισχύω.Ευτυχώς οι πολιτικές μου πεποιθήσεις βρίσκονται στο μυαλό μου αρκετά πίσω από την αγάπη μου για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία και δεν με επηρεάζουν στην κρίση μου ώστε να αξιολογώ λόγια ή πράξεις από οποιονδήποτε κι αν προέρχονται.
Λοιπόν ο κατά άλλους αγαπητός, κατά άλλους μισητός και κατ' άλλους αδιάφορος κ. Βύρων Πολύδωρας προειδοποίησε την Ελληνική Κυβέρνηση από το 2006 για το νούμερο ένα πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας (κατά την γνώμη του).
Επειδή λόγω επαγγελματικής ιδιότητος κινούμαι στις περιοχές της Αθήνας που περιγράφει πρέπει να τονίσω ότι όλα είναι απολύτως αληθινά με μιά μονο διαφορά.
Από το 2006 μέχρι σήμερα τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο τραγικά και η εγκληματικότητα έχει πολλαπλασιαστεί.........
Συγκλονιστικές και αλήθινές είναι και οι διαπιστώσεις του για τον εκφυλισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας.
Η εφημερίδα "Παρόν της Κυριακής" δημοσίευσε την "προφητική" έκθεσή του στο φύλλο της 31-05-2009.
Ας δούμε την πολύ ενδιαφέρουσα έκθεσή του :
«Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ»
Α΄ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα (2006 όταν τα έγραφα) είναι η λαθρομετανάστευση. Η ανεργία, τα ναρκωτικά, η δημόσια Υγεία και Παιδεία θα ήσαν ήσσονος σημασίας προβλήματα εάν δεν συνεδέοντο πολλαπλώς και αναποτρέπτως με τη λαθρομετανάστευση.
Αμφίβολο τυγχάνει εάν έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς -και δη από τους αρμοδίους- το πολλαπλώς επικίνδυνο αυτό πρόβλημα. Και τούτο διότι έχει απαγορευθεί κάθε συζήτηση γύρω από το θέμα. Για την ακρίβεια, επιτρέπονται μόνον εγκωμιαστικές συζητήσεις για τους λαθρομετανάστες και τα προβλήματά τους. Άλλου είδους προβληματισμοί θεωρούνται, άμα τη διατυπώσει, ως αιρετικοί και τιμωρητέοι διά δημοσίας διαπομπεύσεως. Άλλο το ζήτημα ότι την επομένη στιγμή θα ολοφύρονται οι ίδιοι οι διαπομπευτές, γιατί η «αλλοδαπή» εγκληματικότητα θα τους χτυπάει την πόρτα. Βέβαια, η Αριστερά «θα κάνει πάρτι» όταν θα καίγεται η Αθήνα, η αλωθείσα και υπό κατάληψη τελούσα. Δεν εξέφρασαν, άλλωστε, ποτέ τη θλίψη τους ή την καταδίκη τους για το φαινόμενο και τις δραματικές επιπτώσεις του. Η επανάσταση κατά του αστικού καθεστώτος και κατά του εθνικού τρόπου, με την αξιοποίηση «του στρατού των εισβολέων-καταληψιών», θα είναι το πιθανό ή και επιδιωκόμενο γεγονός.
Β΄ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
1. Το τοπίο
Όπως κατεβαίνουμε τη Σοφοκλέους και περνούμε την Αιόλου και την Αθηνάς βλέπουμε την αλήθεια. Τη δραματική και απειλητική αλήθεια. Μενάνδρου, Γερανίου, Κλεισθένους, Σωκράτους, αριστερά Λεωχάρους (όπου στο στενάκι βρίσκεται το Α.Τ. και Τ.Α. Ακροπόλεως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ), Μοναστηράκι, Πετράλωνα, Θησείο, Ομόνοια, Κοτζιά, (Θεάτρου) και στη συνέχεια βδ Πατησίων, Γ’ Σεπτεμβρίου, Αχαρνών, Λένορμαν, Βάθης, Μεταξουργείο, Πατήσια, Άγιος Παντελεήμονας (όπου και βρίσκεται το Α.Τ. και Τ.Α. Παντελεήμονος, πάλι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ), Κυψέλη, εκτός από τα γνωστά και παραδοσιακά «άβατα και άδυτα» της Κουμουνδούρου, του Πολυτεχνείου και των Εξαρχείων (όπου και εκεί Α.Τ. και ΤΑ. βρίσκονται επίσης ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ) είναι οι υπό κατάληψη περιοχές. Η μισή Αθήνα υπό κατάληψη.
2. Τα χαρακτηριστικά του
Εκεί βλέπεις το δράμα ιδίοις όμμασι. Εκεί βλέπεις τα γκράφιτι (που δηλούν σήματα ύπαρξης «στεκιών» ή «διανομής δόσεων». Δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά αθώο γκράφιτι που απεφάσισαν κάποια μεμονωμένα και αργόσχολα νεαρά άτομα να αποτυπώσουν χάριν καλαισθησίας στον τοίχο. Βλέπεις την εγκατάλειψη της γειτονιάς και των πολυκατοικιών από τους χθεσινούς ενοίκους, βλέπεις ομίλους 3-5 νεαρών ατόμων (συνήθως μελαψής απόχρωσης) να στέκονται ή να κινούνται νωχελικά στις γωνίες των δρόμων, να παρατηρούν ασκαρδαμυκτί και να επιλέγουν στόχους. Εκεί κυρίως διαμένουν, για την ακρίβεια στοιβάζονται, οι αλλοδαποί, σε καταλύματα ημιπαράνομων μισθώσεων (γιατί οι ιδιοκτήτες δεν δηλώνουν τη μίσθωση ή γιατί μισθώνουν το διαμέρισμα «με το κεφάλι») ή και καταλήψεων σε εγκαταλειμμένα υπόγεια ή και ανώγεια πεπαλαιωμένων κτιρίων. Ούτε λόγος για καταγραφή ή απογραφή του αριθμού (και των άλλων στοιχείων) των διαμενόντων σε κάθε πολυκατοικία ή γειτονιά. Το εμπόριο αγαθών, τροφίμων και βιομηχανικών προϊόντων είναι «εσωτερικού κυκλώματος». Ουδείς έμπορος γηγενής κάνει τζίρο από αυτούς. Όλες οι μορφές του εγκλήματος ευδοκιμούν εκεί.
3. Το εγκληματογόνο πεδίο
Η «κοινωνία» εκεί είναι άθροισμα πολλαπλών εθνοτικών, φυλετικών, θρησκευτικών, γεωγραφικών, κουλτουριστικών κοινωνιών. Κίνδυνοι υγείας, από ανύπαρκτες προϋποθέσεις και συνθήκες υγιεινής, άμεσοι. Τονίζω, όλες οι μορφές εγκλήματος. Από την επαιτεία, τις μικροκλοπές, τις διαρρήξεις, τις αρπαγές τσαντών και τις μικροληστείες στον δρόμο, τις ένοπλες ληστείες, τις κλοπές οχημάτων, τις βιαιοπραγίες και τις σωματικές βλάβες (έργω και λόγω εξυβρίσεις δεν λογίζονται πλέον ως αδικήματα, διότι απερροφήθη ο άδικος χαρακτήρας τους από την «κοινωνική προσφορότητα» της πράξεως), μέχρι βαρέα εγκλήματα οργανωμένου τύπου. Μία είναι η παραδεκτή νομιμότητα εκεί: Ο νόμος του πιο δυνατού ή του πιο αδίστακτου. Μικρές, με τάση να γίνουν μεγάλες, και ποικίλες συμμορίες φυτρώνουν σε όλο το πεδίο σαν μανιτάρια.
4. Λαθρομετανάστευση και εγκληματικότητα
Ο αριθμός των λαθρομεταναστών (νομιμοποιηθέντων και μη) των διαβιούντων στην Αθήνα (την ως άνω «καταληφθείσα») υπολογίζεται γύρω στις 800.000. Τα «ποιοτικά» τους χαρακτηριστικά: Απελπισμένοι, άρρωστοι, άνεργοι, άστεγοι, γονείς (με γάμο ή χωρίς) μικρών παιδιών, αδέλφια ανήλικα ή στην εφηβεία, ευεπίφοροι στη μίσθωση των εγκληματικών υπηρεσιών τους σε πρώτη ζήτηση (οι σχετικές και όχι αξεπέραστες δυσκολίες έγκεινται μόνον στο ύψος της αμοιβής του προσλαμβανομένου).
Αυτός ο αριθμός των επήλυδων δεν είναι απλό μέγεθος. Δεν είναι κάτι σαν μια «υπεργεννητικότητα» των κατοίκων της Αττικής από το 1990 μέχρι το 2006. Είναι κάτι άλλο. Που απαιτεί (για να μη μετατρέπουμε την εισήγηση σε κοινωνιολογική μελέτη) πρόσθετο αστυνομικό προσωπικό, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το, σε απίθανα μεγέθη, αυξηθέν και προσφάτως προστεθέν αστυνομικό έργο. Καμία συζήτηση δεν γίνεται ούτε απλή αναφορά καν για την κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα, η οποία κατά πάσαν μέτρηση δεν δημιουργήθηκε το τελευταίο δεκάμηνο. Συζήτηση ή ψέλλισμα για τη λαθρομετανάστευση είναι απηγορευμένη «διά ροπάλου». Όχι να μας πουν και ξενόφοβους ή ρατσιστές!
5. Η μη απαξίωση. Η μη αναγνώριση του κακού
Οι πάντες (πολιτικοί, θρησκευτικοί, τοπικοί, ακαδημαϊκοί, πνευματικοί και δημοσιογραφικοί άρχοντες) ασκούνται σε υποκριτικές ρητορικές φιλανθρωπίας και συμπόνιας. Έννοιες ξεχασμένες όμως για τους δυστυχείς «ιθαγενείς».
Γι’ αυτούς η προτεινόμενη λύση είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας στην παλιά τους γειτονιά, η άνευ αντιστάσεως παράδοση των κινητών πραγμάτων, χρημάτων, ρούχων, κινητών τηλεφώνων, προκειμένου να σώσουν την πολύτιμη μεν αλλά χωρίς αξιοπρέπεια πλέον, χαρισθείσα από τους μεγάθυμους κακοποιούς, ζωή τους. «Ζωή στα γόνατα» προ του κουκουλοφόρου τού κραδαίνοντος τις «μολότοφ» ή των πολιτικών προστατών του, ιδού η συνταγή και η καινούργια πρόταση πολιτισμού και επιβίωσης! Προτείνεται επίσης και ο «σιδηρόφρακτος εγκλεισμός» των παλαιών, των αυτοχθόνων και των δήθεν ελεύθερων πολιτών στα σπίτια τους. Των εναπομεινάντων, γιατί οι πολλοί έχουν μετοικήσει ήδη για άλλες περιοχές, πιο «καθαρές». Είναι εκεί, στην κάτω Αθήνα, η διοίκηση της φιλανθρωπίας και της Κοινωνικής Πρόνοιας, που οργανώνει συσσίτια και φιέστες και θεάματα υπέρ των εισβολέων-καταληψιών ως κακέκτυπο και φάρσα των παλαιών «βασιλικών» δραστηριοτήτων!
6. Συναρμοδιότητες
Τα συναρμόδια υπουργεία ή κοιμούνται ύπνον βαθύ ή λαϊκίζουν ανεπιτρέπτως και ασυστόλως.
α) Το ΥΠΕΣΔΔΑ νομιμοποιεί τους λαθρομετανάστες κατ’ εξακολούθηση και αδιακρίτως. Οι υπηρεσίες του δεν διστάζουν να προκαλούν τους συναισθανόμενους τον κίνδυνο, παριστάνοντας τους ρητορικά καλοσυνάτους υποδοχείς, χωρίς όμως να μεριμνούν για χώρους υποδοχής. Ο φόρτος του έργου της έκδοσης των διαβατηρίων μετετέθη –και δικαίως, για λόγους ασφαλείας– από το ΥΠΕΣΔΔΑ στους ώμους της Αστυνομίας, χωρίς να ενισχυθεί με προσωπικό ή ανάλογους πόρους. Η ευθύνη για τους αλλοδαπούς ανήκει στο ΥΠΕΣΔΔΑ, αλλά όλα μένουν στην ασάφεια. Κανείς δεν ξέρει ούτε πόσοι μπαίνουν ούτε πόσοι βγαίνουν ούτε πόσοι είναι συνολικά ούτε πού διαμένουν ούτε πού δουλεύουν. Όλα στην ομίχλη.
β) Το ΥΠΕΘΑ δεν φυλάσσει τα σύνορα. Στην προκάλυψη δεν αναπτύσσονται φυλάκια πλέον. Τα σύνορα είναι αφύλακτα. Τη φύλαξη των συνόρων την έχει (η λαϊκίζουσα και στρουθοκαμηλίζουσα Πολιτεία) από ετών αναθέσει σε 2.οοο συνοριοφύλακες! Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιος θα διακρίνει τη διμοιρία εισβολέων-καταδρομέων από μια ομάδα λαθρομεταναστών που κινούνται «έρπειν»; Αλλωστε, εύκολα μπορεί να φαντασθεί κανείς πως το μέγεθος της προξενούμενης βλάβης ή δολιοφθοράς δεν διαφέρει. Από τα Γενικά Επιτελεία (κυρίως του Στρατού) υποβάλλονται, με μια κάποια αναίδεια, «αιτήματα» να φυλάσσονται (με περιπολίες) τα στρατόπεδα από αστυνομικούς. Τεράστιο έργο εθνικής άμυνας (εμφατικά αυτό της φύλαξης των συνόρων και της «απώθησης» των λαθρομεταναστών) μετακυλίστηκε «ανεπαισθήτως» στην Αστυνομία με τον υψηλόφρονα ενδιάμεσο στόχο να διορισθούν τότε 2.000 συνοριοφύλακες με τα «αδιαμφισβητήτως αξιοκρατικά» κριτήρια του Χρυσοχοΐδη. Τονίζεται, για τη μετρήσιμη αξία του επιχειρήματος, ότι το 2006 συνελήφθησαν 100.000 λαθρομετανάστες (εκτός από τους αγνώστου αριθμού που διαφεύγουν τη σύλληψη). Εξ αυτών 80.000 επαναπροωθήθησαν (με τρόπο αμφισβητούμενης νομιμότητας). Υπόλοιπο, «καθίζημα» 20.000. Αυτή είναι η εικόνα της ροής των λαθρομεταναστών. Οι συλλαμβανόμενοι «δουλέμποροι» μάλλον βρίσκουν μαλακή και συμφέρουσα τη σχέση «ρίσκου και αποτελέσματος (τιμωρίας)».
Αυτή είναι η επαναλαμβανόμενη κατ’ έτος ροή-είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα.
γ) Το ΥΠΕΞ δεν πιέζει, ίσως ευλόγως («στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»), την Τουρκία να συμμορφωθεί προς τις πρόνοιες της συμφωνίας επαναπροώθησης που έχει υπογράψει με την Ελλάδα. Όχι μόνον η γείτων και σύμμαχος δεν τιμά την υπογραφή της, αλλά περιφρονεί ιταμώς -τίποτα το πρωτότυπο- την Ελλάδα, προς την οποία «τροχονομεί» εκατοντάδες λαθρομετανάστες καθ’ εβδομάδα. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, οργανώνει διεθνή εκστρατεία συκοφαντικής προπαγάνδας μέσω των διεθνών τηλεοπτικών πρακτορείων, εμφανίζοντας τους «επαναπροωθουμένους» ως εισαγόμενους από την Ελλάδα!
δ) Το υπουργείο Υγείας θα έπρεπε να είχε οργανώσει καταυλισμούς των λαθρομεταναστών και των προσφύγων. Και να είχε φροντίσει προ πολλού και συστηματικά τις συνθήκες υγιεινής σε όλα τα ανοιχτά και εκτεταμένα «γκέτο» (που έχουμε σημειώσει στο σημείο «Α1» του παρόντος). Το Λαύριο δεν είναι απλώς «γκέτο». Είναι «άβατο» και ευθεία πρόκληση για την έννομη τάξη. Για την ακρίβεια, είναι η πιο δραματική ομολογία «παραίτησης» του κράτους. Οι Κούρδοι μπαινοβγαίνουν όπως θέλουν («φορτωμένοι» ή «άδειοι»), όποτε θέλουν. Οι συνθήκες υγιεινής άθλιες. Οι της φύλαξης ανύπαρκτες,
ε) Το υπουργείο Δικαιοσύνης «κήδεται» της διαιώνισης του ελληνικού «παραδείσου» του Ποινικού Δικαίου διεθνώς. Επιείκεια στις καταδίκες και ποινές μέχρις ατιμωρησίας. Άδειες επικίνδυνων φυλακισμένων (και μη επιστρεφόντων). Μη κράτηση επ’ αυτοφώρω συλλαμβανομένων, όπως και μη κράτηση κρατουμένων ελλείψει δικαστικών κρατητηρίων. Και εδώ υποκριτική μεταμέλεια γιατί κατεδικάσθησαν συνάνθρωποι! Μα αφού δεν αντέχουν ψυχολογικά τις δίκες και τις καταδίκες γιατί τις επιχειρούν και υποφέρουν οι «πονόψυχοι»;
7. Κοινωνιολογικά δεδομένα
Αυτά όλα δεν είναι απλώς στα όριά τους. Είναι πέραν των ορίων τους. Εγώ συναγερμό σημαίνω. Δεν είναι η κοινωνία μας στο παρά πέντε. Είναι στην ώρα μηδέν.
Το κοινωνικό φαινόμενο συντίθεται από:
α) Την κρίση στην οικογένεια: Η σημερινή οικογένεια δεν ανταποκρίνεται ούτε στα ποσοτικά κριτήρια της συμβίωσης υπό την αυτή στέγη. Πρόκειται μάλλον για συνάντηση κάπου εκεί, στην είσοδο του σπιτιού, συναφικνουμένων ή συναναχωρούντων προσώπων. Ούτε «συνοίκηση». Ούτε «συνύπνωση» δεν υπάρχει γιατί γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα τα παιδιά «βγαίνουν» για διασκέδαση!
β) Την κρίση στην Παιδεία, με την αλόγιστη παραγωγή πτυχιούχων κατά κύριο λόγο και την «αιχμαλωσία» των δύστυχων παιδιών στις τάξεις των ολοήμερων σχολείων.
γ) Την έλλειψη κοινωνικών προτύπων και τον μαζικό πληθωρισμό αντικοινωνικών.
δ) Την άμβλυνση των αρχών και αξιών σε εθνική κλίμακα και διεθνή.
στ) Την προβολή κατ’ εξακολούθηση τρόπων αντικοινωνικής συμπεριφοράς από τα media, εις θέση υποδείγματος προς μίμηση. Η σταθερή και συνεπής δραστηριότητά τους είναι η εκθεμελίωση του θεσμικού οικοδομήματος, μέσω της δήθεν κριτικής που στην ουσία της δεν είναι τιποτ’ άλλο παρά γενικόλογες αξιολογικές κρίσεις ριπτόμενες στον ίδιο στόχο: Να μη μείνει τίποτα όρθιο (εκτός από το δικό τους κοντόθωρο συμφέρον).
ζ) Την εξώθηση των νέων στην τεμπελιά και τη διεκδίκηση αχρεωστήτως και αναιτίως από τους παντοίους λαϊκιστές, δήθεν κοινωνιολόγους και πολιτικούς αναλυτές.
η) Την απότοκο συνέπεια όλων των ανωτέρω, που δεν είναι άλλη από τη δραματική εξάπλωση των ναρκωτικών (χωρίς να υποτιμάται το αλκοόλ) σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και σε νεότατες ηλικίες.
ι) Τη λαθρομετανάστευση (με όλα τα συνοδευτικά στοιχεία της και χαρακτηριστικά της που σημειώσαμε στο κεφάλαιο «Β»).
Γ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Των πραγμάτων ούτως εχόντων, αστυνόμευση δεν μπορεί να γίνει εύκολα και κυρίως συμβιωτικά με το έγκλημα. Τα σκουπίδια είναι πολλά και το χαλί μικρό. Το κοινωνικό φαινόμενο είναι απείρως μεγαλύτερο από το υποπροϊόν της εγκληματικότητας. Η ανισότητα είναι δυσμενέστατη συνθήκη σε βάρος του θεσμού (της Αστυνομίας) που καλείται να αποκρούσει την εγκληματικότητα σαν χιονοστιβάδα στη βάση του βουνού. Λύση αδύνατη. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. Ήδη είναι πολύ αργά.
Β.Γ.Π. 27.Χ.2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου